Choroby nowotworowe coraz częściej dotykają naszych bliskich jak i osoby z naszego otoczenia. Gdy u pacjenta zostanie zdiagnozowany nowotwór, jego życie wywraca się do góry nogami – potrzebuje on czasu na oswojenie się z nową sytuacją oraz na odnalezienie się w nowej rzeczywistości. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć jak rozmawiać i wspierać osobę chorą.
Jak rozmawiać, wspierać?
- bądź.
Diagnoza choroby nowotworowej to bardzo trudny czas dla bliskiej Ci osoby.
Ważne zatem, by nie zostawiać jej z tym samej. Bądź przy niej, choćby tylko
milcząc.
- pytaj.
Zastanawiasz się, jak możesz pomóc osobie chorej? Zapytaj ją o to. Ona przecież
najlepiej wie, czego potrzebuje. Jak zapytać? Najlepiej wprost: „Jak mogę Ci
pomóc?“, „Co mogę dla Ciebie zrobić?“.
- oferuj
pomoc. Być może osoba chora nie chce nikogo obciążać sobą, mimo że potrzebuje
pomocy. Jeśli masz ochotę być z nią, nie czekaj, aż sama Cię o to poprosi
(proszenie dla osób chorujących często jest trudne). Przejmij inicjatywę,
dzwoń, oferuj swoją pomoc, gotowość i wsparcie na różnych płaszczyznach.
- bądź
szczery/a. Nie udawaj, że Ci łatwo, jeśli tak nie jest. Nie mów choremu, że
„wiesz co czuje“ i że „będzie dobrze“, bo nie wiesz, jak będzie. Zawsze mów
prawdę i słuchaj z uwagą. Spokojna i empatyczna rozmowa działa uspokajająco.
Istotne jest pozwolenie chorującemu na wyrzucenie z siebie tego, co czuje i
myśli.
- mów,
co czujesz. Nie udawaj, że z łatwością przychodzi Ci rozmawianie na dany temat,
jeśli tak nie jest. Mów o swoich lękach, obawach, odczuciach. Może się okaże,
że osoba chora oczekuje właśnie takiej szczerości, a nie kolejnego „bohatera“ u
swojego boku.
- pozwól
sobie i choremu na wyrażanie emocji. To ważne dla osób chorujących, by móc
wyrzucić z siebie męczące i złe emocje. Już sama sytuacja choroby potrafi być
bardzo trudna, nie obciążajmy się dodatkowo kumulowaniem negatywnych emocji.
- daj
sobie czas na odnalezienie się w nowej sytuacji i przyzwolenie na to, że nie
wiesz, co dokładnie robić. Najważniejsza w tej sytuacji jest Twoja gotowość.
Spróbuj otworzyć się na swojego przyjaciela, bardzo możliwe, że sam będzie
chciał Cię poprowadzić przez najlepszą drogę towarzyszenia mu.
Czego nie należy mówić, robić?
- nie
wyręczaj chorego, nie zabieraj mu jego autonomii. Mimo, że choroba może
ograniczać sprawność, pozwól Twojemu bliskiemu na niezależność. Chory oczekuje
normalności. W jego życiu i tak wystarczająco dużo już się zmieniło.
- nie
dawaj rad i nie pouczaj. Nie wiesz, co jest dobre dla Twojego przyjaciela i nie
jesteś na jego miejscu. – nie mów, że „wszystko będzie dobrze“. To oczywiście
naturalne, że chcesz, aby tak było. Nie możesz jednak mieć pewności, że tak
będzie, a nie należy kłamać.
- nie lekceważ choroby. Chorzy nie lubią komentarzy „nie wyglądasz na chorego“, mogą to odebrać, jako kwestionowanie ich choroby.
- nie lekceważ choroby. Chorzy nie lubią komentarzy „nie wyglądasz na chorego“, mogą to odebrać, jako kwestionowanie ich choroby.
- nie
udawaj, że wszystko jest w porządku. Bo nie jest. Mów o swoich uczuciach i o
tym, co jest dla Ciebie ciężkie. Nie traktuj złości chorego osobiście. Ma prawo
do wykrzyczenia swojego bólu i smutku. Pozwól mu na to. Choroba jest bardzo
trudnym momentem, często zatem towarzyszy jej agresja, bezsilność i złe emocje.
Pamiętaj, że najważniejsza w byciu z osobą chorą na raka jest szczerość. Jej
brak bardzo łatwo wyczuć. Udając, grając i nie mówiąc prawdy oraz tego, co faktycznie
czujesz – tworzysz barierę między Tobą a chorym. To powoduje narastanie
poczucia osamotnienia, frustracji, zagrożenia i smutku.
Materiał został przygotowany przed: https://www.zwrotnikraka.pl/jak-rozmawiac-z-chorym-na-raka/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz